گفته میشود که در آن سال‌ها به هنگام خشکسالی و کمبود آب، عده‌ای وجود داشتند که برای تامین خزانه‌ی آب مصرفی خود، به حریم
دیگران می‌کردند و آب مصرفی روزانه‌ی آن‌ها را برای خود به غارت می‌بردند. این افراد به هنگام شب که همه‌ی اهالی روستا در
خواب بودند، در داخل جوی آب پته‌ای می‌گذاشتند تا حرکت آب متوقف شود و با خیال راحت در ظروفی که همراهشان بود آب پر کرده
و با خود می‌بردند.
در آن وقت شب احتمال اینکه ی آن‌ها لو برود خیلی کم بود، اما گاهی فشار زیاد آب باعث می‌شد پته‌ای که در جوی آب قرار داده بودند
از جایش درآید و با جریان آب به محله‌های دیگر برود و در این هنگام اهالی آن محله پته را روی آب مشاهده می‌کردند و متوجه می‌شدند
که عده ای در حال یدن آب هستند. سپس با فریاد و سر و صدا همه‌ی اهالی دهکده را با خبر می‌ساختند.
این عمل رفته‌رفته به صورت ضرب‌المثل بر سر زبان‌ها افتاد و در حقیقت اشاره به فردی دارد که رازش برملا شود.
درباره این سایت